در تولید بتن همواره برای بهبود خواص مکانیکی و کارایی از افزودنیهای مختلفی استفاده میشود. بنابر تعریف مبحث نهم مقررات ملی ساختمان، افزودنی مادهایست شیمیایی به غیر از سیمان پرتلند، سنگدانه و آب که به صورت پودر یا مایع، برای اصلاح خواص یک یا چند ویژگی بتن تازه یا سخت شده، کمی قبل از اختلاط یا در حین اختلاط به آن افزوده میشود. مقدار این افزودنیها کم است و در نسبتهای طرح اختلاط به حساب نمیآید. مقدار مواد افزودنی شیمیایی معمولا برحسب درصدی از مقدار سیمان به مخلوط اضافه میشوند که بنا به آنچه که در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان به آن اشاره شده حداکثر این مقدار برابر 5 درصد وزنی سیمان مصرفی است. مواد افزودنی اگر فقط بر روی یکی از خواص بتن تاثیر بگذارد تک منظوره و در غیر این صورت چند منظوره به حساب میآید. در تقسیم بندی بر اساس نوع ماده، مواد افزودنی بتن به دو دسته مواد افزودنی شیمیایی و مواد افزودنی معدنی تقسیم میشوند. براساس استاندارد ASTM C-494 افزودنیها به 8 دسته تقسیم بندی شدهاند، که عبارتند از:
پرکاربردترین افزودنیهای شیمیایی شامل مواد افزودنی حباب ساز، کاهنده آب، کندگیرکننده و تندگیر کننده میباشند. مواد افزودنی اگرچه از عناصر اصلی ساخت بتن به حساب نمیآیند، اما به اندازه ای موثر و رایج هستند که امروزه تولید بتن بدون افزودنی استثنا به حساب میآید...